เตรียมตัวไปเที่ยวแดนกังหันลม

วันก่อนมีน้องนักเรียนไทยมาหาพ่อกับแม่ เรียกพี่แก๊ปแล้ว
วัตถุประสงค์จริงๆ ของพี่แก๊ปคือเอาซาลาเปาที่ทำเองมา
ให้ (แม่ชอบมาก) แล้วตามมารยาทแม่ก็ชอบถามสารทุกข์
สุขดิบไปเรื่อง จนได้ความว่าอาทิตย์หน้าพี่ๆ เค้าจะไปเที่ยว
แดนกังหันลมกัน แม่ตาโตเท่าไข่หงส์ทันที เพราะความฝัน
หนึ่งของแม่คือได้ไปถ่ายรูปกับดอกทิวลิปที่แดนกังหันลม
นั่นแหละ ผมมองหน้าพ่อแล้วรู้สึกได้ว่าพ่อเป็นกังวลไม่ใช่
น้อย พ่อรู้ว่าแม่ต้องอยากไปแน่ๆ แต่พ่อกลัวเรื่องเงินและ
เรื่องของผม ผมยังเด็กนี่นา

แม่หันมามองพ่อด้วยสายตาวิงวอน พร้อมบอกถึงงบคร่าวๆ
ให้พร้อม นี่ถ้าไม่ถูกหวยก่อนหน้านี้ไม่กี่วันพ่อคงไม่ไปแน่
ถึงกระนั้นผมก็ยังเป็นตัวปัญหาที่ถูกยกขึ้นมาอยู่ดี

เอาเป็นว่าพ่อตอบตกลงไปแล้ว หน้าที่ๆ เหลือของพ่อกับแม่ก็คือต้องเตรียมความพร้อม พ่อต้องรับผิดชอบ
หน้าที่หลายอย่างตั้งแต่นัดน้องๆ ให้มาหาเพื่อจองโรงแรมให้ เพราะพ่อไม่เคยทำมาก่อน ด้วยความไม่เคย
พ่อจึงให้พี่ๆ ทำให้ทั้งหมด สิ่งที่พ่อต้องทำเองก็คือไปจองตั๋วรถไฟ ก็เป็นพี่แก๊ปอีกนั่นแหละที่จดเที่ยวรถ
เวลาและราคาเพื่อให้พ่อไปซื้อได้ไม่ผิด ตอนจองโรงแรมพ่อคงงกเงินมากไปหน่อยจึงเลือกที่ถูกที่สุดและ
สมเหตุผลในความคิดของพ่อมากที่สุด ทั้งที่จริงแล้วควรคำนึงถึงความสบายของผมและแม่เป็นอันดับแรก
ที่ทำให้เราได้ห้องนอนเตียงคู่ และต้องใช้ห้องน้ำรวม ในราคารวมอาหารเช้าคืนละ 80 ยูโร ซึ่งโรงแรมเหล่า
นี้ได้คุณภาพตั้งแต่ 1 ดาวลงไปทั้งสิ้น ซึ่งอันนี้พ่อก็ไม่ได้สนใจดูอีก คงปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา

เราโชคดีนิดหน่อยตรงที่วันที่เราไปจองตั๋วรถไฟ เป็นการจองล่วงหน้าเกินสามวันและวันที่ไปเป็นวันหยุด ทำ
ให้เราได้ตั๋วในราคาลดประมาณ 50% สองคนรวมกันประมาณ 132 ยูโร ออกจะโชคร้ายนิดนึงที่พี่ๆ อีก
5 คนได้จองไปแล้ว ทำให้เราไม่ได้ราคาที่ถูกลงไปอีก (คนละแค่ 40 ยูโร) ถึงกระนั้นก็ยังดี แต่พ่อก็ทำให้
แม่หัวใจเกือบหล่นไปกองที่พื้นอีก คือจำเวลาปิดของที่จองตั๋วรถไฟผิด ก็คือไปถึงมันก็ปิดไปแล้ว และวันนี้
เป็นวันสุดท้ายที่จะเป็นวันล่วงหน้า 3 วัน พ่อกับแม่และผมเดินคอตก และกำลังตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เช้าจะมา
ใหม่ (พ่อคิดว่าไหนๆ ก็สายแล้วก็มามันตอนเย็นก็ไม่เป็นไรและคิดว่าซื้อตั๋วแพงก็ได้) ขณะที่เดินกลับมาได้
ครึ่งทางแล้วพ่อก็โทรถามพี่แก๊ปอีกว่ามีทางอื่นอีกไหม พี่แก๊ปแนะให้ซื้อจากตู้ (ตกลงพ่อไม่รู้อะไรเลยตาม
เคย) ระยะทางเกือบครึ่งกิโลทำให้แม่อิดออดนิดหน่อยในการเดินกลับไปที่เดิม พ่อแสดงอาการว่าถ้าแม่ไม่
ไปพ่อไปคนเดียวก็ได้ แม่ก็รอตรงนี้พร้อมลูก

ในที่สุดแม่ก็ยอมไปด้วย และนับเป็นโชคดีที่ถ้าแม่ไม่ไป รับประกันได้ว่าพ่อกดตู้ไม่ถูกแน่นอน และแล้วเรา
ก็ได้ตั๋วมา สิ่งที่เราต้องเตรียมเพิ่มในวันนั้นก็คือ นมพร้อมดื่มสำหรับทารก ที่เพียงพอสำหรับผมในการผจญ
ภัยในโลกกว้างสามวัน และพ่อก็ต้องกดเงินไปอีก 400 ยูโร เพื่อเป็นเงินสดติดตัวสำหรับไปเที่ยวสามวัน